Friday 30 July 2010

ทางเดินที่หลากหลาย


เชื่อว่าบางคนคงคุ้นกับผู้เขียนที่ชื่อ J.Dean มาบ้างแล้วจากไทยอีโวดอทคอมที่ผ่านมา แต่ที่มาวาดลวดลายที่นี่เพราะอยากเขียนบล็อกส่วนตัวแบบจิงจังๆสักที ความจริงผมก็ตั้งใจมานานแล้ว
เคยมาลองนั่งคิดน่ะว่ากว่าคนเราจะมาถึงจุดๆหนึ่งได้นี่ไม่ง่ายเลยจริงๆอ่ะ อย่างผมเองเนี่ยน่ะกว่าจะหาจุดลงตัวในเรื่องการเรียนที่ตัวเองคิดว่าชอบหรือประมาณว่า "หามานาน" โดยที่ไม่เคยคิดมาก่อนเลยสักนิดว่าจะมาจบสุดท้ายที่คอมพิวเตอร์

เลยย้อนกลับไปมองย้อนไปว่าเมื่อก่อนมัวไปเรียนหรือไปทำอะไรไม่รู้ น่าจะเลือกเรียนแบบที่ตัวเองชอบตั้งแต่ทีแรกแล้ว ป่านนี้ผมคงเทพกับเขาแล้ว แต่ผมเชื่อน่ะว่าถ้าเราพยายามมันถึงมาหลังก็ยังไม่สาย ขอแค่เพียงเราจับจุดได้แล้วเราอยากเป็นอะไร เราชอบอะไรก็ลองทำให้มันสุดโต่งไปเลยดูสิ! มันจะไม่ได้ให้มันรู้ไป


มีอาจารย์ของผมท่านหนึ่ง(ไม่ออกนามน่ะ,เพราะสับสนชื่อท่านไป อิอิ) เขาบอกว่ามีนักเรียนถามมาเยอะว่าเราอยากเป็นไอ้โน่นไอ้นี่ทำไมต้องมาให้เราเรียนวิชาอะไรก็ไม่รู้ อาจารย์บอกว่าที่ต้องเรียนหลายวิชาก็เพราะจะทำให้เรานั้นได้ค้นพบหรือค้นหาสิ่งที่เราอยากจะเป็น

  • อาจารย์ำนำกระดาษพร้อมปากกาออกมา
  • ท่านบอกว่าจำได้ไหมตอนเราเรียน มัธยมต้น. เราเคยคิดไหมว่าเรียนไปทำไมวิชาโน่นนี่นั้นมากมาก
  • พอขยับเข้ามาปวช.เราก็เริ่มเรียนแคบลงๆคือเลือกเฉพาะทางเช่นผมนี่หลงไปเรียนไฟฟ้ามาซะงั้น
  • และมาเรียนป.ตรีก็เลือกลงเรียนสาขาไรก็เจาะเข้าไปๆ
  • ต่อไปก็เมื่อรู้แล้วว่าตัวเองชอบอะไรแล้วก็ต่อ ป.โท (ผมว่ามีอีกหลายคนที่ยังไม่รู้ว่า ก็เรียนโทไปงั้นแหละ)
  • ป.โทก็เจาะเฉพาะด้านมากๆขึ้นตามลำดับจนถึงป.เอกทีนี้เรียนไปเลยรู้ไปเลยอย่างนึง
วันนี้ผมเลยบอกกับตัวเองว่าที่เรียนผ่านมามันไม่ได้เสียเวลาแต่ัมันเป็นการผ่านแต่ละจุดๆเพื่อไปต่อยังจุดที่เราคิดว่าใช่!! จนกระทั่งผ่านมาจนถึงจุดนี้แล้วผมก็คิดว่่าตัวเองเริ่มจับจุดได้แล้วถ้าไปต่อจะไปทางไหน และจะไปอย่างไร