รอเธอกลับมา ได้แต่รอและรอ และก็รอ.... และตอนนี้ผมก็ยังคงเฝ้ารอ Notebook คู่ใจกลับมาจากการเคลมที่ศูนย์บริการอยู่ เมื่อไหร่จะกลับมาสักที ตอนนี้งานที่ต้องทำมารอเข้าคิวบานเบอะแล้ว!! เออ...อีกอย่างไม่มีเอาไว้เล่น PES ด้วย (^_^") แต่ก็เหมือนกับเรื่องที่จะเขียนโพสนี้เราจะใช้เวลาและบริหารเวลาให้คุ้มค่าและเป็นประโยชน์มากที่สุด ช่วงที่ Notebook ไำม่มีผมก็อาจจะกำหนดวางแผนออกแบบอะไรไปก่อนระหว่างรอเครื่อง Notebook มาเพื่อใช้เวลาให้มันเป็นประโยชน์มา่กที่ซู๊ดๆๆๆ...
อยากให้หนึ่งวันมี 48 ช.ม. คำบ่นติดปากของคนที่มีงานท่วมหัว จริงหรือที่เวลาของคุณมีไม่พอในการทำงานแต่ละวัน? ความคิดแบบนี้มันก็เคยเกิดขึ้นกับมทุกคนแหล่ะแต่...
ถ้าจริง...แล้วทำไมผู้บริหารอีกหลายคนถึงได้มีเวลาไปเดินทอดน่องชอปปิ้งที่ต่างประเทศ มีเวลา่ไปตีกอล์ฟ ในขณะที่คุณกำลังนั่งทำงานหัวบาน... อย่าบอกน่ะว่าเพราะเขามีเงินและเป็นเจ้านาย ผมก็เคยคิดแบบนี้ นั่นเป็นแค่ปลายเหตุเท่านั้น
แล้วทำไมคนเรียนเก่ง ทอปเกือบทุกวิชา ถึงไปดูหนังชอปปิ้งอ่านการ์ตูนไม่ต้องหัวฟูอ่านตำราเหมือนเราๆ...
อย่าบอกน่ะว่าเขาหัวดีฉลาด... นั่นก็ปลายเหตุอีกเหมือนกัน
เรามีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากันทุกคนขึ้นอยู่กับว่าเราจะรู้จักใช้ยังไงให้คุ้มค่าที่สุดต่างหาก สมอง เงิน ความเป็นนายเป็นต้นทุนอย่างนึง แต่ไม่ใช่ทั้งหมดที่จะบอกได้ว่าเรามีเวลาว่างมากน้อยแค่ไหน ผมคิดว่าการจัดการเวลาให้เป็นต่างหากที่สำคัญ
เดี๋ยวจะไปพูดกันต่อในตอนที่ 2 ของเรื่องนี้เพราะัแอบใช้คอมฯเพื่อนนั่งเขียนมันจะใช้งานแล้ว (นี่ถ้า Notebook กลับมาไม่ง้อก็ได้ว่ะ 555) แล้วพบกันตอนหน้าน่ะจ๊ะ ^^
