ข้อสังเกตประการหนึ่งที่ผมสังเกตเห็นก็คือ บางคนมักจะต่อว่าต่อขานคนอื่นอยู่เสมอๆ ว่า "ชอบใส่หน้ากาก" หรือ "เฟค" (หากเป็นศัพท์วัยรุ่นสักหน่อย) ซึ่งผมก็มองว่ามันเป็นเรื่องที่เราต้องเรียนรู้กับการใช้ชีวิตกับสังคมมากกว่า
หากเราติดอยู่เพียงการมองว่า เราจะต้องคบเฉพาะคนที่จริงใจ สามารถเสียสละได้เสมอ เป็นคนที่คิดอย่างไรทำอย่างนั้นตลอดเวลา คนในประเภทหลุดออกมาจากนวนิยายประเภทประโลมโลกย์ ใช้เวลาทั้งชาตินี้ก็หาได้ลำบาก
การใส่หน้ากากไม่ควรจะถูกนำมาเป็นสารัตถะสำคัญมากไปกว่าการมาพิจารณากันที่ว่า แต่ละคนกำลังใส่หน้ากากนั้นเพื่อจุดประสงค์อะไร และผลประโยชน์ที่เขามุ่งเสาะแสวงหานั้นได้สร้างความเสียหายให้แก่ผู้อื่นหรือไม่ ตัวอย่างคลาสสิกที่ว่า หากตำรวจจับผู้ร้ายที่เป็นลูกของตนเอง เขาจะเลือกแสดงบทบาทอย่างไหนออกมาระหว่างความเป็นพ่อและความเป็นตำรวจ? จึงเป็นตัวอย่างที่เราควรจะนำมาคิดกันให้มากยิ่งขึ้น
วิธีการแก้ปัญหาเรื่องการอยู่ให้ห่าง “คนใส่หน้ากาก” จึงไม่ใช่การหันหลังและพยายามหนีให้ห่างไกล แต่เป็นการพัฒนาภูมิคุ้มกันของตัวเองให้รู้ว่าแต่ละคนมีหน้ากากมากมาย และเราจะหลีกเลี่ยงไม่ให้ถูกเอาเปรียบได้อย่างไร
แก้ที่ตัวเองนี่ละครับ ไม่ต้องแก้ที่คนอื่น
ใครจะเฟค จะใส่หน้ากากหรืออะไรก็เชิญตามสบายเถิดครับ ตราบใดที่คุณทำหน้าที่ของคุณให้เรียบร้อยและไม่เอาเปรียบคนอื่น จะใส่สักกี่หน้ากากก็ไม่ว่า
