Sunday, 1 August 2010

Did you forget something..


เรื่องขี้ลืมมันได้ผูกติดกับชีวิตของผมไปเรียบร้อยแล้ว..เอ๊ะหรือว่า "ผมเริ่มแก่ขึ้น" ไม่สิมันน่าจะเกิดจากความไม่รอบคอบของผมเองละมั่ง(เข้าข้างตัวเองสุดขีดเพราะยังไม่อยากแก่) เรื่องที่ขี้ลืมก็มีมากมายสำหรับคนอย่างผม แต่ที่ลืมบ่อยและลืมเป็นประจำคือ "กระเป๋าตังค์" จนหัวหน้าผมบอกว่า เมิงไม่ถูกกับกระเป๋าตังค์รึป่าว เหอๆอาจจะเป็นอย่างนั้น

ล่าสุดความที่ไม่ถูกกับกระเป๋าตังค์ผมได้ทำมัน "หาย" ผมเซ็งและเสียใจมากเพราะมีทั้งเงินอยู่มากพอสมควรและบัตรอีกมากมาย คิดอยู่ว่าตอนไปแจ้งความผมจำไม่ได้แน่ว่ามีบัตรอะไรบ้าง กะว่าแจ้งแค่บัตรประชาชนก็พอ ส่วนบัตรเครดิตอายัดเรียบร้อย
  • ตอนนั้นรู้ตัวอีกทีว่ามันหายก็ตอนเช้าจะไปทำงาน
  • นึกไม่ออกว่าหายไปตั้งแต่ตอนไหนเพราะผมจะมีเงินเศษๆไว้แยกต่างหากเลยไม่ค่อยได้หยิบกระเป๋าขึ้นมาดู
  • เสียใจและท้อมาก ความหวังเล็กน้อยๆคือขอให้คนดีๆเจอแล้วคืนด้วยเถิด God
  • และแล้วก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ God ประธานให้คนดีเจอกระเป๋าของผมอย่างไม่น่าเชื่อ!!
  • และผมก็ได้มันกลับมาตอนนั้นความรู้สึกก็เริ่มดีขึ้น
  • แต่ก็ยังมีขวัญหายเล็กน้อยๆ
  • วันต่อมาจึงนำเงินส่วนหนึ่งไปบริจาคและทำบุญ
  • หลังจากนั้นจะไปไหนมาไหนก็จะคอยจับกระเป๋าตังค์บ่อยๆ กลายเป็นระแวงไปซะงั้น
  • ขอบคุณที่ได้เจอคนดีๆอย่างนั้น ขอพวกเขาจงได้รับการตอบแทนจากพระเจ้า
ผมจึงต้องหาทางแก้ไขเรื่องของการลืมอย่างเร่งด่วนแล้ว ปล่อยไว้เดี๋ยวต้องลืมของสำคัญอีกเป็นแน่ ผมต้องคอยเตือนและพยายามทำดังนี้

-จดโน้ต ถ้างานที่ทำมีความซับซ้อนมาก ควรจดโน้ตสั้นๆ เพื่อช่วยเตือนความจำ

-ใส่ใจ การที่คนเราลืมอะไรบ่อยๆ อาจเป็นเพราะไม่ได้ใส่ใจในเรื่องนั้นๆ หากลองหันมาสนใจสักนิดก็จะช่วยให้จำได้ดีขึ้น

-ท่องจำ การท่องเป็นวิธีช่วยจำที่ตรงไปตรงมาที่สุด ถ้าหมั่นท่องสิ่งที่ต้องทำบ่อยๆ ก็สามารถช่วยได้

-พูดออกเสียง เคยสังเกตไหมว่าเราสามารถจดจำเรื่องต่างๆ ได้จากการฟัง การพูด ออกมาทำให้เราได้ยินเสียงของตัวเอง ซึ่งจะช่วยให้จำง่ายขึ้น

-พูดคุยหรือเล่าให้คนอื่นฟัง เป็นการช่วยจำอีกทางหนึ่ง เพราะการเล่าให้คนอื่นฟังรู้เรื่อง ตัวเราเองต้องเข้าใจเรื่องนั้นอย่างดีและจำได้ดี

ทุกวันนี้ได้ลองตั้งเป้าว่าต้องทำสิ่งที่แก้การลืมของผมให้ได้หลังจากที่ทำมาเริ่มดีขึ้นครับ